Ronald LaseckiKultura Solarna spogląda przede wszystkim na Słońce i Jego dynamikę kontrolowanego ognia, jako na źródło swej inspiracji.
Kultura Solarna uwzniośla Słońce jako źródło światła czyniącego możliwymi wiedzę i rozum, czyniącego możliwymi różnice i różnicowanie oraz porządek.
Kultura Solarna uwzniośla Słońce jako źródło grawitacji lokującej rzeczy na Jego orbicie oraz jako źródło ciepła i odżywczego światła, które sprawiają że wszystko w Jego kręgu rozkwita. Słońce to przywództwo oraz symbol ojców i królów ponad ojcami i królami.
Kultura Solarna widzi człowieka jako zwierzę z krwi i kości, najbardziej świadome spośród wielu stworzeń pod Słońcem, korzystające z Jego światła.
Kulturę Solarną inspirują pierwotna, archetypowa przeszłość oraz mity i elementy estetyki kultur historycznych. Zadaniem Kultury Solarnej jest ponownie skrzyżować elementy pierwotnej, mitycznej przeszłości i zsyntetyzować je w wizję przyszłości. Kultura Solarna spogląda wprzód i jest antycypująca-pierwotna.
Kultura Solarna dąży do zsyntetyzowania miriadów przejawów męskich archetypów identyfikowanych jako Ojciec, Napastnik i Pan Ziemi, objaśniając ich aspekty, natury i domeny, oraz przywołując je wszelkimi dostępnymi kanałami.
Kultura Solarna uznaje moc, jaką dają ludzkiemu zwierzęciu indywidualne i grupowe rytuały oraz dąży do wyartykułowania architektur nowych rytuałów, które kierowałyby emocje i podświadomość człowieka ku ich największemu potencjałowi.
Kultura Solarna dąży do tchnięcia nowego życia w stare mity i archetypy, odtwarzając je żywymi rękami i oczami oraz czyniąc je odpowiednimi dla nowych i przyszłych pokoleń.
Kultura Solarna odwołuje się do motywów triumfu światła nad ciemnością, porządku nad chaosem, prawdy nad kłamstwem, zdrowia i żywotności nad schorzeniem, piękna nad brzydotą, siły nad słabością, odwagi nad strachem, kompetencji nad niekompetencją, wytrzymałości nad słabowitością, kontroli emocjonalnej nad histerią, samostanowienia nad służalczością.
Kultura Solarna czci i miłuje kobiecość, o ile wspiera ona Solarny Porządek oraz jest mu wierna i z nim złączona.
Młodych mężczyzn pociąga kultura i estetyka ciemności, ponieważ wiedzą oni instynktownie, że ich rolą jako mężczyzn jest spotkanie z ciemnością, i że to ich spotkanie z ciemnością nada im tożsamość – wedle zasady, zgodnie z którą wszyscy bohaterowie mają imiona smoków które zabili. Gdy jednak mężczyzna szuka ciemności definiującej jasność, pamiętać musi, że jego rolą jest przezwyciężyć ciemność, nie zaś pozwolić jej sobą zawładnąć.
Estetycznie, Kultura Solarna dąży do wznoszenia. Kulturę Solarną charakteryzują dynamiczna wzniosłość, świetlistość i działanie, szlachetność i męskość.
Gdy Kultura Solarna zagłębia się w ciemność, chaos i anty-cnotę, robi to w kontekście definiowania przeciwieństwa. Dopuszcza smoka negacji jako potężnego przeciwnika, by go kontrolować i z nim walczyć – nigdy jednak by czcić go lub gloryfikować. Kultura Solarna nie rozkoszuje się otchłanią.
Kultura Solarna nie ma krytykować – nie jest argumentem przeciwko. Kultura Solarna jest pozytywnym aktem kreacji, pociągającym za sobą zespół wniosków.
W postaci niedokończonej i jako abstrakcyjny punkt wyjścia, Kultura Solarna dąży do zaszczepienia postawy działania, łączenia, wyjścia-ku-byciu raczej niż dezintegracji, upadku, choroby i rozkładu.
Każda pustka jest sceną dla stawania się.
Skoro napotykamy nowe i nieznane wcześniej aspekty ciemności, okażą się nam nowe wymiary i rubieże Kultury Solarnej.
Ten manifest ma być jedynie zarzewiem twórczości, iskrą dla rozpalenia ruchu – podobnie jak Porządek Ognia wyłania się spośród ciemności.
Uwaga o chrześcijaństwie:
Należy odnotować, by uniknąć nieporozumienia, że kultura solarna nie jest ruchem chrześcijańskim – przede wszystkim i głównie dlatego, że chrześcijaństwo jest archipelagiem istniejących już form. Chrześcijaństwo widzimy jako odrębny, samowystarczalny i czasem paralelny świat ze swoją własną (biblijną) osią konceptualną. Jeśli istnieje Solarne Chrześcijaństwo, jest wówczas ono i powinno być desygnowane jako aspekt istniejącej już formy, nie jako coś nowego.
Jack Donovan
Źródło: The Manifesto of Solar Culture | PH2T3R (02.04.2023).
Tłumaczenie z języka angielskiego: Ronald Lasecki
Nota o Autorze: Jack Donovan (ur. 1974) jest ideologiem i animatorem ruchu maskulinistycznego i neotrybalistycznego w USA. Jest autorem książek „The Way of Men” (2012), „Becoming a Barbarian” (2016), „A More Complete Beast” (2018), „Fire in the Dark” (2021), współredaktorem propagującego kulturę fizyczną (głównie sporty siłowe i sporty walki) magazynu „Chest”oraz przywódcą założonego przez siebie Zakonu Ognia (Order of Fire). J. Donovan dąży do odrodzenia męskości poprzez wskazanie mężczyznom, jak stać się lepszą wersją siebie – drogą studiowania kultury fizycznej („fizyczny idealizm”), mitów, rytuałów, literatur i symboli starożytnych kultur i cywilizacji oraz życia według zawartych w nich prawd. Religijnie jest poganinem i założył oraz przez lata kierował (do czasu jej przekazania uczniom) pogańską świątynią Waldgang w lasach stanu Waszyngton. Jego ruch jest apolityczny i ponadcywilzacyjny (kieruje swój przekaz do wszystkich mężczyzn). J. Donovan uważa, że miejsce nowoczesnego etatyzmu zająć powinny spojone maskulinistyczną kulturą honoru szczepy i kamractwa mężczyzn. W 2016 r. wstępnie poparł Hilary Clinton, by przyśpieszyć wewnętrzną zapaść USA, argumentując że zwycięstwo Donalda Trumpa jedynie „podtrzyma System”. (RL)